منو
کار در دبی مطلبی است که در این مقاله با جزئیات به آن پرداخته ایم. متقاضیان انجام مهاجرت کاری به کشور امارات متحده عربی، علاوه بر ویزای کار نیازمند اخذ مجوز معتبر کار نیز هستند. تنها در صورت بهره‌مندی از هر دوی این مدارک است که یک فرد می‌تواند بدون نگرانی از پیامدهای قانونی برای کار در دبی اقدام کند. در اختیار داشتن ویزای کار کشور امارات متحده امکان سکونت موقت در شهرهای مختلف این کشور از جمله دبی را برای افراد به ارمغان می‌آورد.
صرف در اختیار داشتن ویزای کار در بسیاری از مواقع برای پیداکردن شغلی قانونی در کشور امارات کافی است، بااین‌حال در برخی از مواقع و برای در اختیار گرفتن برخی از موقعیت‌های شغلی، علاوه بر در اختیار داشتن ویزای کار، به مجوز قانونی کسب‌وکار در این کشور نیز نیاز خواهد بود. در ادامه قصد داریم ضمن بیان روش اخذ ویزای کار کشور امارات و مجوز کار در شهر دبی، به تشریح مشاغلی بپردازیم که در اختیار گرفتن آن‌ها علاوه بر ویزا به مجوز کار نیز نیاز خواهد داشت.
مشاوره تخصصی مهاجرت و کسب اقامت
کلیدی‌ترین نکته‌ای که لازم است درباره اخذ ویزای کار امارات متحده عربی و یا مجوز کار در دبی مدنظر داشته باشید، این است که مرجع قانونی صدور این مستندات در گام اول کارفرمای شما است و بس. به‌عنوان فردی که متقاضی پیداکردن شغل در کشور امارات است، شما به‌هیچ‌عنوان حق این که شخصاً برای دریافت این مدارک اقدام کنید را ندارید. دقت کنید که کار در دبی برای افرادی مناسب است که به دنبال شغلی مناسب، تحت نظر مجموعه یا کارفرما در کشور امارات هستند؛ اگر سرمایه کافی داشته باشید، می‌توانید به جای این گزینه با ثبت شرکت در دبی به عنوان سرمایه گذار، از این کشور اقامت بگیرید.
حال اگر قصد دارید که در کشور امارات مشغول به کار شوید، قبل از هر چیز باید بدانید که به‌عنوان یک فرد خارجی چطور می‌توانید شغل مورد نظرتان را در کشور امارات پیدا کنید. وب‌سایت‌ها و پرتال‌های مختلفی وجود دارند که می‌توانید با مراجعه به آن‌ها فرصت‌های شغلی موجود در این کشور را مورد بررسی قرار دهید و رزومه خود را برای کارفرمایان حاضر در این پرتال‌ها ارسال کنید. درصورتی‌که رزومه شما مورد قبول کارفرمایان واقع شود، آن‌وقت است که شخص کارفرما می‌تواند مراحل مرتبط با صدور ویزای کارتان را آغاز کند.
همان‌طور که بالاتر شرح دادیم، دریافت ویزای کار کشور امارات و مجوز کار در دبی منوط به این است که بتوانید با یک کارفرما در کشور مقصد به توافق برسید. این توافق عمدتاً از طریق ارتباط برقرار شده میان کارجو و کارفرما در پلتفرم‌های کاریابی حاصل میشود.
برای این که بتوانید کارفرمای موردنظر خود را مجاب به توافق کنید، لازم است رزومه پروپیمان برای خود دست‌وپا کنید. تهیه رزومه صرفاً به این معنا نیست که بخواهید تجربیات کاری خود را در یک فایل جمع‌آوری کنید و به کارفرما ارائه دهید. در واقع رزومه استاندارد، رزومه‌ای است که حین تدوین آن به قوانین و شرایط کار در کشور مقصد توجه شده باشد.
تمامی کارفرمایان حاضر در دبی باید به دسته‌ای از قوانین ملی و بین‌المللی جاری در این کشور پایبند باشند که مجموع این قوانین را key compliances می‌نامند. شما باید حین تدوین رزومه، تجارب خود را به‌گونه‌ای چهارچوب بندی کنید که فرد کارفرما از آشنایی شما نسبت به key complianceها مطلع شود.
برخلاف اکثر کشورهای دنیا، در کشور امارات اداره مهاجرت نقش اصلی را در بررسی درخواست ویزای کار ایفا نمی‌کند. نقش اداره مهاجرت در کشور امارات بیشتر محدود به پیگیری امور مرتبط با مهاجرین است و نه درخواست‌هایشان پیرامون کسب مجوزهای اولیه؛ به همین دلیل شما نیز به‌عنوان یکی از متقاضیان اخذ مجوز کار باید مانند هر شهروند اماراتی دیگر با وزارت کار و منابع انسانی کشور امارات (MoHRE) ارتباط برقرار کنید.
فرایند صدور مجوز کار در دبی مقدم بر صدور ویزای کار در کشور امارات است. در واقع درخواست اولیه کارفرمای شما صرفاً منتج به صدور احتمالی مجوز کار در امارات خواهد شد. صدور مجوز کار توسط وزارت کار و منابع انسانی کشور امارات (MoHRE) به معنای اجازه ورود فرد متقاضی به کشور امارات خواهد بود.
البته مجوز کار صادر شده در زمره مدارکی قرار می‌گیرند که بهره‌مندی از آن‌ها جهت درخواست ویزای کار کشور امارات الزامی است؛ اما به‌هیچ‌عنوان جایگزینی برای ویزای کار نیست. تنها زمانی که فرد کارجو موفق به دریافت ویزای کار شود، می‌تواند بدون محدودیت باتکیه‌بر آن وارد کشور امارات شده و فعالیت شغلی خود را در آنجا آغاز کند.
با دریافت مجوز کار صادر شده از سوی وزارت کار و منابع انسانی کشور امارات (MoHRE)، شما می‌توانید به مدت دو ماه در این کشور اقامت داشته باشید. طی این مدت‌زمان دو‌ماهه، کارفرمای شما باید شخصاً مقدمات لازم برای صدور ویزای کار شما را آماده کند. از جمله این مقدمات میتوان به دریافت گواهی پزشکی، کد اماراتی (Emirates ID) و کارت اشتغال (labor card) اشاره کرد.
در اختیار داشتن ویزای کار کشور امارات بدان معنا است که یکی از کارفرمایان رسمی ساکن در این کشور، پشتیبانی حضور شما در آن جا را بر عهده گرفته است. برعهده گرفتن این پشتیبانی بدان معنا بوده که کارفرما نیازهای مالی شما جهت تهیه مدارک موردنیاز اخذ ویزا را فراهم کرده است.
خیر، افرادی که موفق به دریافت مجوز کار در دبی و به‌طورکلی کار در کشور امارات می‌شوند، خود جزو شهروندان و ساکنین این کشور به شمار نمیآیند؛ بنابراین طی روند دو‌ماهه اولیه جهت صدور ویزا، نمی‌توانند خانواده خود را با خود همراه کنند. تنها زمانی که ویزای اقامت شما (residence vise) توسط دولت امارات صادر شد، آنگاه می‌توانید جهت اسکان خانواده خود در این کشور اقدام کنید.
در این فرایند شما پشتیبان خانوادهتان جهت ورود به کشور امارات هستید و باید بتوانید توانایی خود در زمینه پشتیبانی مادی و معنوی از آن‌ها را به اثبات برسانید. توجه داشته باشید که حتی اگر شما بهتنهایی سرپرست فرزند خود هستید، باز هم تا زمان صدور ویزای اقامت امارات حق به همراه بردن فرزند خود را نخواهید داشت.
این سؤال بسیار حائز اهمیت است که در درجه اول بدانید، آیا بهصورت بالقوه کاندید دریافت مجوز کار در دبی هستید یا خیر. تازه بعد از پیداکردن پاسخ این سؤال است که می‌توانید درباره دریافت ویزا از سوی کشور امارات فکر کرده و برایش برنامه‌ریزی کنید.
توجه داشته باشید که اگر با ویزای توریستی وارد کشور امارات شده‌اید و توانسته‌اید برای خودتان شغلی در این کشور دست‌وپا کنید، لازم است هرچه زودتر نسبت به دریافت مجوز و ویزای کار در این کشور اقدام کنید. ضمناً، تغییر شغل در امارات به این راحتی‌ها امکانپذیر نیست.
در واقع چنانچه بخواهید پس از اشتغال در یک موقعیت شغلی، برای کار به یک شرکت دیگر اماراتی مراجعه کنید، لازم است مراحل صدور ویزای خود را یک‌بار دیگر از نو پشت سر بگذارید؛ بنابراین تمام توجه خود را حین انتخاب موقعیت شغلی اولیه خود در امارات به کار ببندید.
نکته دیگر این است که اگر در کشور مبدأ شغلی رسمی نداشته باشید، فرایندهای مرتبط با صدور مجوز کار در این شهر برایتان دشوار خواهد شد. مورد دیگری که در خصوص قوانین صدور ویزای کار کشور امارات وجود دارد این است که برای ارائه درخواست کار در این کشور باید حداقل ۱۸ساله باشید.
نکته جالبی که در خصوص دریافت مجوز کار در این شهر و تأیید اقامت موقتتان از سوی کشور امارات وجود دارد این است که مدارک لازم برای صدور مجوز در همان رزومه‌ای که به شرکت مورد نظرتان داده‌اید، خلاصه میشود. این موضوع اگرچه کارتان را برای تهیه و گردآوری مدارک راحت می‌کند؛ اما از سوی دیگر مسئولیت کلیدی و سنگینی را روی دوشتان می‌گذارد.
مسئولیتی که از آن صحبت می‌کنیم در واقع دقتی است که باید حین پرکردن فرم‌های کاریابی ارائه شده توسط کارفرمایان اماراتی، به خرج دهید. شما باید تمامی فرم‌های مذکور را باحوصله و بهصورت کامل پر کنید. ضمناً نکته‌ای که بالاتر در خصوص key complianceها به آن اشاره کردیم نیز در این بخش اهمیت به خصوصی پیدا می‌کند.
برای دریافت ویزای کار در امارات علاوه بر مواردی که بالاتر ذکر کردیم، به‌طورکلی نیازمند عکس‌های پرسنلی با پس‌زمینه سفید، فتوکپی پاسپورت و فتوکپی مدارک تحصیلی و حرفه‌ای مرتبط با شغلتان خواهید بود. توجه داشته باشید که پاسپورت ارائه شده باید حداقل مدت شش ماه از اعتبار آن باقی‌مانده باشد. از سوی دیگر، مدارک تحصیلی و حرفه‌ای که ارائه می‌کنید علاوه بر تأیید وزارتخانه‌ها و مراجع دولتی مرتبط در کشور مبدأ، باید توسط وزارت امور خارجه کشورتان نیز به تأیید رسیده باشد.
از جمله دیگر مدارکی که در اختیار داشتن آن برای اتمام موفقیت‌آمیز پروسه‌های مرتبط با صدور ویزای کار ضروری است، نتیجه تست پزشکی فرد متقاضی است. این تست پزشکی که به تست سلامت و تندرستی معروف است، باید توسط مراکز بهداشتی مورد تأیید دولت مستقر در دبی انجام شده باشد.
توجه داشته باشید که برای دریافت مجوز کار در دبی، عموماً نیاز است که تست‌هایتان را در مراکز واقع در دبی به انجام برسانید. انجام تست‌های پزشکی هم برای مرتبه اول صدور ویزا و هم برای صدور مجدد الزامی است. تست‌های پزشکی عموماً شامل غربالگری سل ریوی، عکس‌برداری اشعه X از بدن و آزمایش خون خواهد بود.
برای اشتغال در برخی از موقعیت‌های خاص باید تست‌های مرتبط با هپاتیت و سفلیس را هم در خلال آزمایش‌های پزشکی خود پست سر بگذارید. توجه داشته باشید که بهتر است پیش از آغاز فرایندهای مرتبط با صدور ویزا، آزمایش‌های مرتبط با این دو بیماری را در کشور مبدأ انجام دهید؛ چراکه چنانچه تست‌های پزشکی شما در هر یک از این دو بیماری مثبت شود، باید بلافاصله کشور امارات را ترک کنید.
جدای از مدارک ذکر شده، لازم است هزینه‌هایی را نیز جهت پیشبرد مراحل مختلف صدور مجوز و ویزا پرداخت کنید. حداقل هزینه‌هایی که یک فرد متقاضی باید برای پشت سر گذاشتن تمامی مراحل ذکر شده پرداخت کند، مبلغی معادل صد درهم است. این مبلغ صرفاً جهت پیشبرد امور اداری است و ربطی به هزینه ارسال رزومه به کارفرما و هزینه‌های اقامتی کشور امارات ندارد.
همان‌طور که گفتیم شما می‌توانید با در اختیار داشتن ویزای توریستی وارد کشور امارات شوید و برای پیداکردن کار در دبی اقدام کنید. بااین‌حال این بدان معنا نیست که شما پس از عقد قرارداد اولیه با کارفرمای خود می‌توانید بدون در اختیار داشتن ویزا و یا حتی مجوز کار در کشور امارات ماندگار شوید. در این موارد ایرلاین‌های اماراتی، متقاضیان کار در این کشور را با ویزایی تحت عنوان run به یکی از کشورهای همسایه دبی همچون قطر یا عمان منتقل می‌کنند.
شما می‌توانید تا زمان صدور مجوز کارتان از سوی دولت امارات، در این کشورها اقامت داشته باشید. توجه کنید که جز در شرایط خاص، مجوز کار شما تا زمان حضورتان در کشور امارات صادر نخواهد شد. به بیان دیگر حتی اگر ویزای توریستی شما هنوز منقضی نشده باشد، لازم است طی مدت زمانی که صرف صدور مجوز میشود، خارج از کشور امارات باشید.
البته شرایطی نیز برای مستثنی شدن از این قانون وجود دارد. تنها در یک صورت است که می‌توانید خود را مستثنی از این قانون بدانید، آن هم این که شرکت کارفرما با سازمان GDFRA امارات برای حضورتان در این کشور طی مدت‌زمان لازم برای صدور مجوز کار در دبی، مذاکره کرده باشد.
دبی بازاری غنی و جمعیتی اندک دارد. جمعیت استارتاپ‌های کشور امارات روزبه‌روز در حال بیشترشدن است و همین موضوع نیاز حداکثری این کشور به نیروی کار متخصص را دوچندان می‌کند. شما می‌توانید به کمک مؤسسه مهاجرتی هرمس به‌راحتی مقدمات حضور و اشتغالتان را در کشور امارات فراهم کنید.
مجوز کار در دبی معمولاً طی مدت‌زمان یک هفته پس از پیداکردن کارفرمای قانونی در این کشور برایتان صادر خواهد شد و همان‌طور که گفتیم طی مدت‌زمان دو ماه نوبت به دریافت ویزای کارتان خواهد رسید. چنانچه از تخصص کافی برای حضور در بیزینس‌های بین‌المللی فعال در دبی برخوردار هستید، همین حالا با مشاوران خبره مؤسسه هرمس تماس برقرار کنید.
اگر هنوز سوال و ابهامی برات مونده، فرم مشاوره رو پر کن تا ما با شما تماس بگیریم.
سوالات مهاجرتی خود را در این قسمت مطرح کنید ،حداکثر تا دو روز کاری پاسخ داده خواهد شد.
