منو
مهاجرت بالفطره حرکتی بزرگ و اضطراب آور است. کوچ از سرزمین مادری و ورود به کشوری که از فرهنگ، رسم و رسوم، زبان و تعلقات دیگری برخوردار بوده و چه بسا تفاوت های بنیادینی با سرزمین قبلی افراد دارد، مسلماً آسان نیست. به همین جهت در صورتی که مهاجرت با افراد نزدیک، اقوام و خانواده صورت پذیرد، به مراتب قابل تحمل تر و امیدوارکننده تر است.
یکی از چالش‌های مهم برای مهاجران پس از مهاجرت، گرفتن ویزای پیوست به خانواده است. این کار علاوه بر بار عاطفی، حاشیه های قانونی، مالی و فرهنگی بسیاری با خود داشته و برای حصول موفقیت باید از متخصصان خبره این کار استفاده کرد.
مشاوره تخصصی مهاجرت و کسب اقامت
مهاجران معمولاً با نیت‌ها و فرصت‌های گوناگون از کشور خارج شده و به دنبال باز کردن دریچه‌های خوشبختی گوناگونی برای زندگی خود و خانواده‌هایشان هستند. افرادی که با ویزای شغلی از کشور خارج می‌شوند، معمولاً به دنبال گرفتن ویزای پیوست به خانواده نیز هستند. آنان جذب کشورهای صنعتی شده و به سبب همین خصوصیت کشورهای مدرن و پیشرفته دنیا، فرصت‌های شغلی فراوانی پیش روی خود می‌بینند.
متخصصان و اشخاص با مهارت تجربی، علمی و کاری به سرعت در این کشورها جا افتاده و جذب کمپانی‌های بزرگ و صنایع نام‌آشنا می‌شوند. به همین علت است که می‌توانند کسب درآمد کرده و کم‌کم در فضای فرهنگی و اقتصادی کشور ثانویه جا افتاده و مالیات بپردازند. پرداخت مالیات، اولین قدمی است که برای اثبات توانایی مالی و پشتیبانی از خانواده باید احراز گردد.
همان طور که بیان شد در صورتی که فرد دارای کار در کشور مقصد بوده و با وجود پرداخت مالیات به دولت بتواند پشتیبانی مالی مناسبی از خانواده خود به عمل آورد، می‌تواند درخواست ویزای پیوست به خانواده دهد. از آنجایی که مهاجرت‌های کاری به دو صورت جستجوی کار و پیشنهاد کاری از کارفرما است، قوانین همراهی خانواده‌ها با خود نیز در هر کدام از انواع ویزای کاری متفاوت خواهد بود. در اینجا به بررسی هر دو روش می‌پردازیم.
ویزای جستجوی کار که به ویزای Job Seekers Visa نیز شناخته می‌شود، به کارجو اجازه می‌دهد تا برای مدتی کوتاه و موقت به دنبال کار موردنظر خود در خاک کشور مقصد بوده و در صورت یافتن، اقامت خود را تمدید و به شغلی تبدیل نماید. در صورتی که در طول مدت تعیین‌شده کارجو نتواند کاری بیابد یا نظر کارفرما، مؤسسات و شرکت‌هایی که با آنان صحبت کرده و رزومه فرستاده را تائید نماید، ملزم به ترک خاک کشور خواهد شد. در مدت زمانی که کارجو هنوز شغلی برای خود پیدا نکرده است، امکان درخواست ویزای پیوست به خانواده برای او وجود نخواهد داشت.
مدت زمان اقامت با ویزای جستجوی کار، معمولاً شش ماه تا یک سال است. فرد کارجو می‌تواند با انجام مصاحبه‌های متعدد و ارسال رزومه به تعداد بسیار بالا، در نهایت شغلی یافته و اجازه کار حتی به صورت آزمایشی دریافت نماید. با استفاده از این اجازه اشتغال، در چندین شغل مشغول شده و سرمایه مناسبی برای ورود خانواده به خاک آن کشور جمع کند. در صورتی که فرد مهاجر با یافتن کار بتواند توانایی مالی خود را برای پشتیبانی خانواده‌اش اثبات نموده و محل اقامت مناسبی برای آنان فراهم کند، می‌تواند درخواست ویزای مورد نظر را داده و از حضور اعضای درجه‌یک خانواده خود بهره‌مند گردد.
ویزای پیشنهاد کاری یا Job Offer Visa زمانی صادر می‌گردد که متقاضی کار بتواند با انجام مصاحبه و ارائه یک رزومه بسیار قوی، نظر کارفرما، موسسه یا شرکت تخصصی را به خود جلب کرده و آن سازمان هم به دولت متبوع کشورش ثابت کند که فردی به تخصص کارجو در میان شهروندان آن کشور وجود ندارد؛ بنابراین نیاز به استخدام چنین فردی الزامی بوده و برای کارجو درخواست حضور در خاک کشور مقصد را بدهد.
بدین ترتیب کارجو با داشتن ویزای پیشنهاد کاری از طرف کارفرمای مذکور، وارد خاک آن کشور شده و از همان ابتدا دارای حقوق، مزایا، محل اقامت و امکان پرداخت مالیات به دولت است. این ویزا بنا بر موقعیت کاری، شغلی، نوع پیشنهاد کاری و ساپورت هایی که از فرد استخدام شده می‌شود متفاوت بوده و در صورت تأمین مالی و وجود مکان اقامتی مناسب، اجازه درخواست ویزای پیوست به خانواده را می‌دهد.
فردی که از طریق ویزای پیشنهاد کاری وارد کشوری شده و توانایی پشتیبانی از خانواده خود را دارد، می بایست این موارد را به دولت اثبات کرده تا بتواند برای سایر اعضای درجه اول خانواده اش، درخواست ویزای پیوست به خانواده بدهد. این شروط عبارت‌اند از:
داشتن محل اقامت مناسب: برای پیوستن اعضای خانواده به فرد شاغل، نیاز است که او محل اقامت مناسبی به تعداد اعضای خانواده داشته باشد. به‌عنوان مثال یک سوئیت یک‌خوابه کفاف ۵ نفر همراه را نداده و مسلماً نظر کنسولگری یا سفارت محل بررسی ویزای پیوست را جلب نمی‌نماید.
اثبات توانایی مالی: فرد شاغل با توجه به میزان حقوق و پرداخت مالیات به‌موقع خود، باید به سفارت ثابت کند که می‌تواند از پس هزینه های سایر اعضای خانواده خود برآمده و به تأمین هزینه‌های زندگی معمولی خود و همراهانش بپردازد. بررسی این توانایی بر عهده کارشناسان کنسولگری بوده و پس از ارزیابی و تائیدیه آنان، فرد امکان درخواست ویزای پیوست را خواهد داشت.
ورود اعضای خانواده پس از گرفتن کارت اقامت شغلی فرد شاغل: با استفاده از این شرط، امکان دریافت ویزای پیوست به خانواده بسیار بالاتر می‌رود. چرا که فرد پس از ورود خود به خاک آن کشور، مشغول به کار شده و می‌تواند پیش شرط‌های حضور سایر اعضا را با آرامش و دقت بیشتری انجام دهد. کارت اقامت خود را دریافت کند و بدین ترتیب مقدمات ورود خانواده درجه اول، آسان‌تر و با اطمینان بیشتری انجام خواهد شد.
بسیاری از دانشجویان با گرفتن ویزای تحصیلی اقدام به مهاجرت کرده و راه‌های پیشرفت علمی را بهترین گزینه پیش روی خود می‌بینند. این دانشجویان بین‌المللی، معمولاً دارای شرایط اقتصادی متوسطی بوده و ترجیح می‌دهند در دانشگاه‌های دولتی یا نیمه‌دولتی تحصیل کنند تا هزینه‌های مهاجرت برای آنان به‌صرفه‌تر درآمده و امکان ادامه تحصیل، پیدا کردن کار و اقامت را بیابند.
از آنجایی که برخی از دانشجویان متأهل بوده و یا ترجیح می‌دهند افراد درجه اول و خانواده نزدیک خود را در کنار خویش داشته باشند، به دنبال ویزای پیوست به خانواده بوده و یکی از دغدغه های مهم آنان به شمار می‌رود. البته که امکان درخواست ویزای همراه برای دانشجویان متفاوت از ویزای شاغلین است، ولی این کار نیز پروسه مخصوص به خود را داشته و امکان‌پذیر است.
همان طور که گفته شد دانش آموزان و دانشجویانی که برای تحصیل به کشور مقصد وارد می‌شوند، می‌توانند طبق قوانین آن کشور درخواست ویزای همراه را داده و از حضور خانواده های خویش بهره‌مند گردند. ویزای پیوست به خانواده معمولاً برای دانش‌آموزانی که زیر ۱۸ سال سن دارند با دانشجویانی که طبق روال بالای ۱۸ سال هستند متفاوت است. این قانون بدان جهت است که فرزندان بالای هجده سال مستقل شناخته شده و توانایی مراقبت از خود را بدون حمایت خانواده خواهند داشت.
برای تحصیل کودکان و نوجوانان زیر سن قانونی در کشورهای امریکایی، اروپایی و استرالیایی به دو طریق می‌توان عمل کرد. یا آنان را در مدارس شبانه‌روزی و خصوصی ثبت‌نام نمود و یا درخواست ویزای سرپرست همراه داد. از آنجایی که فرد زیر سن قانونی نیازمند حمایت مالی، عاطفی و نگهداری است، طبق قانون باید دارای سرپرست قانونی به‌عنوان پدر یا مادر یا قیم باشد.
در مدارش شبانه روزی، مدرسه رسماً نقش قیم را بر عهده می‌گیرد. در صورتی که خانواده نخواهند از این گزینه استفاده کنند، می‌توانند درخواست ویزای گاردین داده و یکی از آن‌ها با کودک یا نوجوان به‌عنوان سرپرست همراه گردد. همچنین درخواست ویزای پیوست به خانواده، ویزای توریستی و اقامت موقت برای مادر، پدر و اقوام درجه‌یک فرزند نیز جهت ملاقات امکان پذیر است. دانش آموز می‌تواند در سال و در فواصل زمانی معین این درخواست را داده و از حق قانونی خود استفاده نماید.
دانشجویانی که در حین تحصیل در کشور مقصد اجازه کار داشته باشند و بتوانند اثبات کنند که توانایی تأمین مالی خود و خانواده همراه خود را خواهند داشت، می‌توانند اقدام به درخواست ویزای پیوست به خانواده نمایند. از شروط موردنظر تقاضای چنین ویزایی علاوه بر ساپورت مالی، داشتن محل اقامت مناسب به تعداد افراد همراه است. این نوع ویزا ارتباط مستقیمی با مقطع تحصیلی افراد داشته و غالباً برای دانشجویان دکترا و پسا دکترا صادر می‌گردد.
دلیل آن هم این است که دانشجویان چنین مقاطعی بزرگسال محسوب شده، دارای کار علمی یا فنی و تخصصی بوده و محل زندگی مناسبی برای پیوستن خانواده به خود دارند. به طور معمول خانواده این افراد را همسر و فرزندان زیر ۱۸ سال تشکیل می‌دهند. علاوه بر آن امکان درخواست ویزای توریستی ملاقات با خانواده با اجازه اقامت موقت نیز موجود بوده و به تجدید دیدارها کمک می‌کند.
در صورتی که فرد دارای کاری با درآمد مناسب نباشد، بهتر آن است که ابتدا خود وارد کشور مورد نظر شده و پس از جا افتادن در محیط آن کشور، به آماده سازی مقدمات ورود خانواده اقدام کرده و سپس درخواست ویزای پیوست را بدهد. بدین ترتیب شانس بالاتری برای گرفتن چنین ویزایی خواهند داشت.
بسیاری از مهاجران، افرادی متمول و سرمایه دار در کشور خود هستند. این افراد امکان سرمایه‌گذاری در کشور ثانویه را داشته و توان ثبت شرکت، خرید ملک یا پرداخت مبلغی جهت دریافت پاسپورت آن کشور را برای خود و سایر اعضای خانواده‌شان از طریق ویزای پیوست به خانواده دارند. سرمایه‌گذاری در کشور مقصد اگرچه نیازمند مبلغ قابل توجهی است، اما یکی از کارسازترین و آسان‌ترین راه‌های مهاجرت محسوب می‌گردد. عموماً سرمایه گذاران نیازمند مدرک زبان نبوده و درعین‌حال تخصص آن‌ها در زمینه‌های مرتبط و غیرمرتبط تحصیلی شان، تأثیر چندانی بر روند کار نمی‌گذارد.
افرادی که از طریق سرمایه‌گذاری در کشور مورد نظر اقدام به دریافت پاسپورت آن کشور می‌کنند، می‌بایست یکی از گزینه‌های پیش رو را انتخاب کرده و به دولت آن کشور در مورد سود مالی حاصله اطمینان داده و مالیات پرداخت کنند. این فعالیت‌ها شامل ایجاد فعالیت‌های کارآفرینی، ثبت شرکت، سرمایه‌گذاری در اوراق قرضه دولتی، خرید ملک، سرمایه‌گذاری در بیزینس‌های استارت آپ و … است.
بدین ترتیب فرد سرمایه‌دار پس از انجام سرمایه‌گذاری و طی روال قانونی، امکان درخواست ویزای پیوست به خانواده را داشته و می‌تواند برای کلیه اعضای خانواده درجه‌یک خود اعم از مادر، پدر، همسر و فرزندان زیر هجده سال پاسپورت یا کارت اقامت دریافت نماید. البته باید به نوع سرمایه گذاری و نحوه قوانین آن کشور در مورد روش‌ها و نحوه انجام این کار توجه شود، چرا که برخی سرمایه‌گذاری‌ها صرفاً سود مالی داشته و برای سرمایه دار کسب اقامت نمی‌نماید.
کلیه فرآیندهای سرمایه‌گذاری می‌بایست بیزینس پلن داشته و توسط اداره کار و مهاجرت دولت متبوع آن کشور تایید گردد. همچنین برخی کشورها از برنامه‌های سرمایه‌گذاری خودحمایتی استقبال می‌کنند. این مدل سرمایه گذاری نیاز به گذراندن مراحل پرمشقت تائیدیه ها و پروتکل‌های اداری ثبت و راه اندازی بیزینس را نداشته و صرفاً کافی است به دولت آن کشور اثبات نمایند که سرمایه‌دار هستند. در این مدل مهاجرت تمکن مالی بالا، مهم ترین شرط ورود به خاک آن کشور بوده و امکان دریافت ویزای پیوست را نیز به آسانی به افراد می‌دهد.
برای ارائه مدارک جهت دریافت ویزای پیوست به خانواده، نسبت افراد با فرد مهاجر بسیار تأثیرگذار است. این‌که فرد یکی از اعضای درجه اول همچون مادر، پدر، خواهر، برادر، همسر و فرزند زیر سن قانونی باشد، کار را بسیار متفاوت‌تر از سایر اعضای خانواده می‌کند. علاوه بر آن اثبات وابستگی مالی و عاطفی اعضای خانواده به فرد مهاجر، در ارائه ویزای پیوست مؤثر بوده و دولت آن کشور را به تصدیق شرایط موجود مجاب می‌کند.
علاوه بر آن به طور معمول داشتن مدرک زبان انگلیسی یا زبان رسمی کشور مقصد، برای فرزندان، همسر و برخی دیگر از اعضای خانواده لازم است. مگر آنکه متقاضی ثابت کند به علت کهولت سن یا سایر موارد، امکان یادگیری زبان دوم را نداشته و از توانایی او خارج است. علاوه بر آن مهاجران از کشورهای انگلیسی زبان معمولاً نیازی به ارائه مدرک زبان‌های خارجی نداشته و همچون کشورهای استرالیا، کانادا، امریکا، انگلستان و سایر کشورهایی از این دست، مستثنی به شمار می‌آیند.
اثبات زوجیت با ارائه مدارک ازدواج رسمی یا اثبات شریک زندگی و عاطفی بدون ازدواج، مورد دیگری است که برای همسر یا شریک زندگی او جهت گرفتن ویزای پیوست لازم است. سایر مدارک اثبات فرزندی، سرپرستی و فرزندخواندگی، سجلی و … نیز برای نشان دادن رابطه سایر اعضای خانواده مهم است.
برای تشکیل پرونده درخواست ویزای پیوست به خانواده در کنسولگری کشور مورد نظر، ارائه مدارک زیر به صورت عمومی مورد نیاز است. علاوه بر این‌ها با توجه به صلاحدید هر سفارت‌خانه، امکان تکمیل پرونده وجود داشته و نیاز به ارائه سایر مدارک ضروری به فرد اعلام می‌گردد. این مدارک عبارتند از:
حال به تفکیک افراد اعضای خانواده پرداخته و کلیه نیازمندی‌های شخص را برای دریافت ویزای پیوست به خانواده بررسی می‌نماییم.
برای درخواست پیوستن چنین فردی به شخص مهاجر، نیاز است که به بررسی نوع اقامت فرد پرداخته و به تفکیک عملیات پیرامون این گزینه بپردازیم. عموماً افراد متقاضی ویزای پیوست به دو شکل در کشور خارجی اقامت دارند؛ یا دارای اقامت دائم بوده و تابعیت و پاسپورت آن کشور را دارند و یا دارای کارت اقامت موقت تحصیلی، شغلی بوده.
این افراد خود به دو گروه تقسیم می‌شوند؛ دارندگان تابعیت و دارندگان اقامت دائم.
فرد مهاجر و سایر اعضای خانواده او که با استفاده از ویزای پیوست به خانواده به شخص پیوسته‌اند و دارای اقامت دائم شده‌اند، برای دریافت پاسپورت و تابعیت کشور مقصد نیازمند رعایت اصول و پیش‌فرض‌های قانونی آن کشور هستند. اصولاً کشورهای اروپایی، کانادایی و امریکایی، قوانین مشابهی در این زمینه داشته و مدت زمانی را برای عدم خروج افراد از کشور در نظر می‌گیرند. در طول این مدت افراد باید ثابت کنند در طول اقامت دائم، قوانین کشور را رعایت کرده و دچار قانون‌شکنی نشده‌اند. همچنین دارای بیمه اجتماعی و سلامت کافی بوده و نسبت به پرداخت کلیه مالیات‌های خود، خوش‌قول عمل کرده‌اند.
ویزای پیوست به خانواده ویزایی بلندمدت محسوب می‌گردد و می‌تواند اعضای خانواده را کنار یکدیگر جمع کرده و بار عاطفی و روانی مهاجرت را کم نماید. مدت زمان این ویزا به ویزای اصلی فرد متقاضی این ویزا که در کشور مقصد ساکن است، بستگی داشته و می‌توان پس از آن و با توجه به قوانین دولتی، اقدام به درخواست ویزای اقامت دائم و تابعیت نمود.
ویزای پیوست به خانواده شامل افراد درجه اول فرد یعنی مادر، پدر، همسر و فرزندان زیر هجده سال او می‌شود. با این وجود نوع مهاجرت فرد اصلی هم در این زمینه مؤثر است. در صورتی که شخص با ویزای سرمایه‌گذاری همچون خرید ملک و سایر گزینه‌های موجود وارد خاک کشور مقصد شده باشد، فرزندان تا ۲۴ سال هم می‌توانند با والدین خود همراه باشند. همچنین فرد اصلی برای والدین خود اگرچه مسن باشند و نتوانند زبان جدید را یاد بگیرند، می‌تواند درخواست ویزای پیوست دهد. تنها نکته مهم در این مدل درخواست، اثبات تمکن مالی و دارایی موردنظر دولت است که می‌بایست اثبات گردد.
توجه به این نکته ضروری است که افراد دارای ویزای کاری و ساکن در کشور مقصد تا زمانی می‌توانند برای خانواده‌های خود درخواست ویزای پیوست نمایند که تاریخ اجازة کار آن‌ها پایان نیافته باشد و به طور قانونی در کشور حضور داشته باشد. جهت اثبات ارتباط خانوادگی و خونی با اعضای خانواده، ارائه شناسنامه فرزندان، سند ازدواج یا تاریخچه ارتباط زناشویی، پاسپورت سرزمین مادری، مدارک حاوی تمکن مالی، مدارک اثبات محل اقامت مناسب و سایر اسناد و مدارک مورد احتیاج است.
دانشجویان مقاطع بالای علمی بالأخص دانشجویان دکترا و فوق دکترا، می‌توانند برای همراهی همسر و فرزند خود نیز اقدام کرده و درخواست ویزای پیوست به خانواده را بدهند. متقاضی در درخواست این مدل ویزا، معمولاً در ابتدای کار مهاجرت موفق نخواهد بود و لازم است سه تا شش ماه از سفر خود گذشته باشد، سپس اقدام به درخواست ویزای پیوست نماید.
در صورتی که متقاضی از شرایط مالی خوبی برخوردار باشد، این پروسه سرعت بیشتری یافته و امکان همراهی سریع‌تر ایجاد می‌شود. برای افراد متقاضی ویزای پیوست داشتن فرم درخواست ویزا، پاسپورت سرزمین مادری با اعتبار بالای شش ماه، عکس جدید و واضح، اسناد تمکن مالی، اسناد اقامتگاه مناسب، بیمه‌نامه مطلوب، سایر مدارک شناسایی هویتی همچون اسناد ازدواج و شناسنامه‌ها و در نهایت ارائه حداقل مدرک زبان ضروری است.
برای افرادی که زبان مادری خود با کشور مقصد یکسان باشند، به طور مثال انگلیسی‌هایی که قصد مهاجرت به آمریکا، کانادا یا استرالیا را داشته باشند، ارائه مدرک زبان انگلیسی بی‌معنا خواهد بود. این امر در زمان مصاحبه و ارائه درخواست ویزای پیوست قابل اثبات و مشهود است. همچنین افراد نخبه دانشگاهی، علمی و برگزیدگان المپیادهای جهانی که مسلماً دارای زبان انگلیسی قوی‌ای هستند و استعدادشان برای یادگیری زبان مقصد مشخص است.
علاوه بر این موارد متقاضیان ویزای پیوست به خانواده که به طور موقت قصد اقامت دارند، نیازی به نشان دادن مدرک زبان ندارند. افرادی که دچار ناتوانی جسمی، روانی، روحی و یا کهولت سن هستند و قادر به یادگیری زبان خارجی جدید نیستند، نیاز به ارائه مدرک زبان ندارند. البته افرادی که از قبل دارای رفتوآمد مداوم به کشور مقصد بودهاند و در گذشته دارای ویزای مشخصی از آن کشور بودهاند هم نیازی به مدرک زبان ندارند.
مهاجرت به‌خودی‌خود مرحله‌ای حساس و پراسترس محسوب گردیده و اگرچه راه‌های پیشرفت را برای متقاضیان باز می‌کند، اما پیامدهای تنهایی و فشار روانی، مالی و عاطفی زیادی را به اشخاص وارد می‌کند. بسیاری از اول از این امر آگاه بوده و برای پیوستن خانواده‌های مهاجران، تمهیدات و قوانین مشخصی را برنامه‌ریزی کرده‌اند. از جمله این قوانین مهاجرتی، ویزای پیوست به خانواده است که امکان جمع‌آوری اعضای درجه‌یک خانواده را به متقاضی اصلی داده و از بار دوری و روانی مهاجرت می‌کاهد.
این نوع ویزا برای دولت‌ها و کشورها نیز پرمنفعت بوده و موفق به جذب نخبگان علمی، سرمایه‌گذاران و سرمایه‌داران دارای تمکن مالی بالا و امکان جذب متخصصان عالی‌رتبه می‌شود. بدین ترتیب ترکیب جمعیتی کشور، اقتصاد، علم و صنعت و کارآفرینی برای آنان نیز دچار رشد شده و نتایج مثبتی را برای دو طرف به ارمغان می‌آورد.
اگر هنوز سوال و ابهامی برات مونده، فرم مشاوره رو پر کن تا ما با شما تماس بگیریم.
سوالات مهاجرتی خود را در این قسمت مطرح کنید ،حداکثر تا دو روز کاری پاسخ داده خواهد شد.
سلام من همسرم پرستار هست اگه برای ویزای کاری اقدام کنه و جاب آفر داشته باشن به منم همزمان ویزای پیوست می دن یا باید همسرم اول تنهایی برن بعدا ما برای ویزای پیوست اقدام کنیم.
سلام وقتتون بخیر .
بستگی به نظر کارفرما و آفیسر سفارت داره ممکنه همزمان باشه یا ممکنه با 3 ماه فاصله ملحق بشید .
سلام وقت بخیر
همسرم برای ویزای کار اقدام کردن
من میخوام بدونم چقدر زمان میبره تا برای ویزای پیوست اقدام کنیم؟ چندماه یا ممکنه چندسال طول بکشه که من به ایشون ملحق شم؟
سلام وقتتون بخیر
زمان صدور ویزای همراه بستگی به کشور مقصد و قوانین آن دارد .